معنی شهد انداختن - جستجوی لغت در جدول جو

شهد انداختن

لغت نامه دهخدا

بند انداختن

کندن و برچیدن موهای ریز چهرۀ زنان با نخ

فرهنگ فارسی عمید

لگد انداختن

لگد پراندن ستور

فرهنگ فارسی عمید

شکم انداختن

(خِ بَ دَرْ زَ دَ)

مرادف شکم داشتن. (آنندراج) :
شکم انداخته ابر بهاری
شده آبستن گوهر نثاری.
حکیم زلالی (ازآنندراج).
رجوع به شکم داشتن شود.
، اسقاط حمل، ترجمه محاورۀ هندی است. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

گود انداختن

(سَ بَ سَ رِ کَ نِ / نَ دَ)

گود کردن، چنانکه بیماری چشم کسی را: این تب چندروزه چشمهای او را یک بند انگشت گود انداخته است. (مؤلف). رجوع به گود افتادن شود

لغت نامه دهخدا

لرد انداختن

(سَ / سِ شُ دَ)

لرد انداختن سرکه و آب غوره و غیره، لرت افکندن. لرد افکندن. رجوع به لرت افکندن و لرد و لرت افکندن شود

لغت نامه دهخدا

لگد انداختن

(سَ بَ شی شَ / شِ اُ دَ)

لگد افکندن. لگد زدن. جفتک انداختن چنانکه اسب و خرو جز آن، امتناع ورزیدن. تن درندادن به عملی یا معامله ای و امثال آن. نپذیرفتن امری را

لغت نامه دهخدا

صید انداختن

(خوا / خا)

شکار کردن. نخجیر کردن. صید از پا درآوردن. شکار گرفتن:
وز آنجا سوی صحرا ران گشادند
بصید انداختن جولان گشادند.
نظامی.
گفتا نه که تیر چشم مستم
صید از تو ضعیف تر نینداخت.
سعدی

لغت نامه دهخدا

شور انداختن

(خَ اَ نِ وِ تَ)

شور افکندن، سخت به گریه و ندبه داشتن حاضران. سبب غوغاء و ضوضاء و گریه و بی قراری بسیار شدن، چنانکه شور انداختن روضه خوان در مجلس روضه و نوحه گر یا تعزیه خوان. (از یادداشت مؤلف) ، حالت وجد و طرب ایجاد کردن:
آفرین بر زبان شیرینت
کاین همه شور در جهان انداخت.
سعدی

لغت نامه دهخدا

بهم انداختن

(نُ)

جور کردن: خدا نجار نیست اما در و تخته را خوب بهم میاندازد. (یادداشت بخط مؤلف).

لغت نامه دهخدا

بند انداختن

(نُ / نِ)

کندن موی چهرۀ زنان بوسیلۀ بند (نخ). پیرایش موهای زاید صورت و ابرو. با بند کندن موی صورت و پای زنان. (فرهنگ فارسی معین). برکندن موی روی زن بوسیلۀ رشته ای بطرز خاص. برکندن موی رخسار و ابروی و پای بطرز خاص

لغت نامه دهخدا